Өнөөдрийн тэмдэглэл шахуу

Хүүе, намар нээрээ ингэж бороо ордог билүү юу билээ. Ойрд хоёр гурав хоног бороо ороод, бороо ороогүй өдөр нь хувцасаа угаасан чинь хатаж амжаагүй дахиж ороод бараг 4 5 хоног дэлгээд тавьчихсан чинь хувцас ч хатахгүй гэр ч хатахгүй онцгүй байнаа.. Тэгээд гандан буурахгүй өнөөдөр дахиад угаачихсан орой очиж дэлгэж тавина даа. Алгын чинээ гэртэй хүн чинь хувцасаа дэлгээд тавьчихаар орноос өөр газар олдохгүй шүү дээ. Тэнгэр бүрхчихээр бүр сонин сэтгэл тавгүй болчих юм байна. Нэг гэрийн хоёр хүн надруу зураг явуулахаар нь нэгэнд нь хариу бичсэн чинь нөгөөхрүүгээ яагаад бичихгүй байгаа юм гээд байх юм ккк..
Нээрээ шөнөжин хийж байгаа ажлаа зүүдлээд арай гэж хүнийг ажилд нь явуулахаар сэрээд, явуулчихаад буцаад унтсан чинь нэг ярьдаг үнээ намайг хөөгөөд яасан ч хурдан юм. Арай гэж баригдахаасаа өмнө сэрсэн шд ккк..

Үлгэр яриулсан нь

Өчигдөр гэнэт багын явдалаа санаад.. Бага эгч бид хоёр 5н насны зөрүүтэй юм л даа. Багадаа эгчээсээ өөр хүнтэй бараг тоглож үзээгүй хөөрхий ичимхий гэж юу гэхэв хүүхэд байлаа. Би ер нь хар багаасаа шөнө нойр хүрэхгүй, нөгөө хонь хурганы хөл тоолох юм бол бүр толгой нь сэргээд унтдаггүй хүүхэд байсан юм. Харин эгч маань сайхан нойртой, бүр атаархмаар амархан унтдаг байсан одоо ч тийм л байх хэхэ. 

Хамгийн тод санадаг юм маань гэвэл бага эгч бид хоёр дандаа хамт унтдаг байхад болсон явдал л даа. Миний нойр хүрэхгүй болхоор эгчийг "Маша баавгай" ярьж өг гээд яриулдаг байлаа. Эгч ярьж байгаад өөрөө нойр нь хүрээд хэл нь орооцолдоод зарим хэсгийг нь алгасана. Би наана нь байнга сэрээгээд, тэр хэсгийг нь орхичихлоо гээд дахиж яриулна хэхэ. Бүр болохоо болихоор нь босч явж нүүрээ угааж ир гээд нүүрийг нь угаалгана. Хөөрхий эгч маань тэгээд үгэнд ороод яваад нүүрээ угааж ирдэг л байсан юм даа. Тэгээд болоогүй ээ аяганд ус хийж авчираад модон орны толгой дээр усаа тавьж байгаад эгчийг нойрмоглоод унтах гээд байвал нүдэнд нь ус дусааж сэргээдэг байлаа шд.. Одоо бодоход би яасан ч ядаргаатай байсан юм, эгч ч яасан дуулгавартай байсан юм хэхэ.. Надад дүү байгаад намайг тэгсэн бол би тэгж ярьж өгч чадах байсан болов уу даа. Ааш муутай юм болхоороо зад загнаад ярьж өгөхгүй ч байсан байж магадгүй дээ хэхэ.

Шар палааж

Би ээжийгээ дуурайсан нимгэн цагаан арьстай л даа. Багадаа дандаа гэрийнхэндээ шараараа дуудуулдаг байсан болхоор шар өнгөнд үнэн голоосоо дургүй байлаа. Уг нь би шар биш цагаан шдээ. Бага ангид байхад билүү дээ ээж хаанаас ч юм том цагаан захтай нэг нь шав шар, нэг нь яв ягаан платье авчирав. Ягаан нь даанч багадаад шар нь таараад надад шарыг нь өгсөн юм л даа. Тэрэндээ дургүй гэж юу гэхэв. Дургүйцээд хол явж шалих биш нэг хүүхдийн баяраар тэрийгээ өмсөөд аавын ажлын хүүхдийн баярт явсан юм. Тэнд зургийн уралдаан зарлаад нөгөө л нэг шуудан зөөдөг усны шувуу уул усаа зураад өгсөн чинь шагнал авч байлаа. Тэр нь "Ялаа хэрхэн заан болсон бэ?" билүү тийм ном байсан юм. Тэр ном маань хаана байгаа билээ байз. Тэгээд бүгдээрээ хамт авхуулсан зураг дээр тодоос тод шар палаажтай малийсан нөхөр тод томруунаар гарсан байдаг юм. Одоо харахаар надад шар өнгө гоё зохидог юм байна лээ. Шар мар гэж шоолоогүй бол би шар өнгөнд дуртай ч байх байсан юм билүү хэн мэдлээ.
Ер нь хүүхдүүдийг янз бүрээр өхөөрдөөд шоолоод байвал тэр тал дээрээ их эмзэг болдог гэдгийг их олон юмаар өөр дээрээ мэдэрсэн хүн байна би. Томчууд юм бодохгүй өхөөрддөг ч тэр чинь хүүхдүүддэд их хүндээр тусдаг юм шүү, ард түмээн санаад авчихаарай хэхэ..

Атаархаад л..

Өнөөдөр бүр хамаг атаархуу зан хөдөлчихлөө байна. Нүүр ном дээр хамаг юм нь тод хөөрхөн охидуудыг харж атаархаад.. Би ч яахав угийн бүдэгхэн хүн л дээ. Тэглээ гээд оёулж зүсүүлээд тод томруун болох юмсан гэж боддоггүй юмаа. Ээж маань гомдоно шдээ, өөрийг нь хуулаад тавьчихсан юм шиг охин нь юм чинь.. Гэхдээ л хүн юм болхоороо хааяа ийм хөөрхөн охидуудыг хараад атаархаад байна шүү дээ. Ёстой нөгөө юу идэж уухаараа ийм хөөрхөн болчихдог байнаа гээд баахан атаархаж суух шив.
Дараагийнх нь болхоор өөрийнхөө дуртай юмыг олчихсон хүмүүст атаархана. Би ч өдий насалталаа юу хийхээрээ аз жаргалтай болдог, юунд дуртай гэх мэт өөрийгөө бүрэн хайж олохгүй л байгаа хүн дээ. Тийм болхоороо тэр юмуу, хүмүүс хүсэл мөрөөдөлөө олоод зорилготой амьдарч байгаад нь нууцхан атаархдаг юмаа. Гэхдээ хар санаа агуулж тэр хүнийг бүтэлгүйтээсэй гэж бодохгүй л дээ. Би энэ хүн шиг өөрийнхөө дуртай юмыг, чаддаг юмыг олох юмсан гэж л атаархаад байдаг юм.
Тэгээд гоё гоё найз нөхөдтэй хүмүүст бас атаархана даа. Заримдаа ч хараад байхад хэн нэгэн хүний зүгээр нэг уйдсан үедээ холбоо барьж, уулздаг хүн юм шиг санагдаад гомдоод байх юм. Тэгээд нэг хүнд гомдсондоо саяхан залгахаар нь аваагүй ээ яршиг. Би чинь өөрөө завгүй байсан ч ганц мсж бичих цаг гардаг л байхгүй юу гэдэг бодолтой хүн болхоор тэр хүмүүсийг ойлгохгүй байгаа юм л даа.

Заа тэгээнд энд нэг атаархал гомдол цацруулсан хүн оройн хоолонд юу идье дөө гээд сууж байна даа хэхэ..

Нэвтрүүлэг

Хүмүүсийн блогоор орохоор ойрд тохиолдсон сонин сайхан, ойрд сурж мэдэж ойлгосон зүйлсээ бичээд гоё юмаа. Гэтэл би энд яг нэг робот аятай өглөө ижил цагт сургууль дээрээ ирээд лаб-даа ганцаараа сууж сууж орой нь гараад тав алхаад гэртээ орно. Ямар ч хүн амьтантай харицахгүй болхоор сонин сайхангүй хүн болоод удаж байнаа. Угаасаа ч нэг их сонин сайхан тохиолддоггүй хүн байсан л даа хэхэ.. Тэгээд ойрд үздэг нэвтрүүлгээсээ нэгийг нь оруулъя гэж бодлоо.

Нэг их хайж үзээд байдаггүй ч хааяа суваг солиод явж байхад таардаг "Том болсон хүмүүс"ийн нэвтрүүлэг 어쩌다 어른 гэдэг нэвтрүүлэг үздэг юм. Том болсон гэхээр баяжсан хүмүүсийн талаар бишээ хэхэ, зүгээр насанд хүрсэн томчуудын амьдралын талаар хэдэн хүмүүс оролцоод ярилцдаг нэвтрүүлэг байгаа юм. Нэвтрүүлэг бүрт өөр өөр сэдэв гаргаад, тэр талаараа хоорондын үзэл бодол, асуудал зэргийг ярилцдаг. Тэгээд гудамжинд нэг өрөөнд хүмүүс ороод тэр талаар бас үзэл бодлоо хэлдэг, нэг тиймэрхүү нэвтрүүлэг байгаа юм. Жишээ нь саяхан нэг үзэхэд гэрийн талаар ярилцсан. Хүмүүсээс ямар гэрт амьдрахыг хүсдэг вэ гэж судалгаа авсан талаараа, өөрсдөө ямар гэрт амьдрахыг хүсдэг, гэртэйгээ холбоотой дурсамж гэх зэргээр ярилцана л даа. Энд 전세 буюу мөнгө зээлдүүлээд 2 жилийн гэрээтэйгээр байранд нь амьдраад гэрээгээ дуусахаар байрнаасаа гарахдаа мөнгөө буцааж авах гэсэн систем их хөгжсөн газар байгаа юм. Хувь хүмүүс хоорондоо үл хөдлөх хөрөнгө зуучлах газраар баталгаажуулсан гэрээ хийнэ. Ойрд үнэ нь байр худалдаж авах үнэтэй бараг ойролцоо болоод байгаа учир сүүлийн үед хүмүүс нэмж зээл аваад байр авсан нь дээр гэдэг болсон.
Ямар гэрт амьдрахыг хүсдэг вэ гэж асуусан судалгаанд хамгийн их хүн "тав тухтай гэр" гэж хариулсан байсан. Хувийн орон сууц хаус гэж хариулах боловуу гэж бодсон гэж нэг хөтлөгч нь ярьж байсан. Дараагийнх нь сургууль, сургалтын газар сайтай газар гэж хариулсан. Эцэг эхчүүд үр хүүхдийнхээ сайн сайхны төлөө бол өөрсдөд нь тав тухгүй байсан ч хамаагүй сайн сургууль, сургалтын төвтэй газар сонгодог гэсэн үг л дээ. Хаанаас сонслоо доо, нэг хүн хүүхдээ сайн сургуульд сургахын тулд өөрөө ажилдаа бараг цаг гаран явдаг газарлуу нүүсэн гэж байсан. Ер нь хүүхэд төвтэй амьдардаг болчихдог юм шиг байгаа юм.

Гэх мэт янз бүрийн юм ярина. Ойрд нэг ийм юм хум ярьдаг нэвтрүүлэг сонирхдог болоод байгаа юм.. хэхэ

Хүүхэд ээ гэж ..

Би их аймхай хүн болхоороо өөрийнхөө үзэл бодлыг бусдад илэрхийлэхээсээ айгаад байдаг юм л даа. Ер нь бол хүн хүний  үзэл бодол, өссөн орчин өөр болхоор миний бодол бусадтай таарах албагүй гэж боддог болхоор нэг их нийтэд зарлах дургүй ч байж магадгүй юм.

Солонгост ирээд 5н жил гаран боллоо. Их дотогшоо хүн болхоор найз нөхөд гэж байхгүй ээ хөөрхий. Солонгосчуудын амьдралыг тв-ийн нэвтрүүлгүүдээс л үзэж мэдэж авна. Анх хөгжөөнт нэвтрүүлгүүдийг нь л үздэг байсан болхоор нэг их мэддэггүй байлаа. Харин сүүлийн үед янз бүрийн юм ярьдаг нэвтрүүлгүүдийг үздэг болоод байгаа. Тэр нэвтрүүлгүүдээс үзэхэд эднийхэн "үр хүүхдээ дийлдэг эцэг эх байхгүй" гэж их ярих юм билээ. Би ч Монгол гэр бүл гэвэл өөрийнхнийхийгөө л мэдэх тул манайхан ийм биш гэж хэлж зүрхэлдэггүй юм. Манай гэрт бол "ээжийг дийлдэг хүн байхгүй" учир их гайхдаг юм л даа. Эднийхэн бол хүүхдээ багаас нь бүх юмыг нь хийж өгөөд бараг л толгой дээрээ гаргачихсан санагдаад байдаг юм. Ямар сайндаа л шилжилтийн насан дээрээ эцэг эхрүүгээ "та нар надад юу хийж өгсөн юм?" гэдэг гэж их ч олон нэвтрүүлгээс их ч олон хүнээс сонссон. Тийм болхоор нэг хоёр айлын хүүхэд тэгдэггүй юм байна гэж бодоод байгаа юм. Манай гэрт тэгж эцэг эхрүүгээ хашхирах нь бүү хэл чангахан дугардаггүй байлаа. Бага байхад л ээж  надад "ах эгч чинь чамд үг хэлбэл зөвийг нь аваад бурууг нь хаячихаж бай, чамд ах эгчтэйгээ сөргөлдөх эрх байхгүй ээ" гэж хэлдэг байсан. Тийм болхоор би эд нарыг эцэг эхтэйгээ хэрэлдэж муудалцдаг гэхээр бүр гайхдаг байх л даа.
Аав ээж хоёр маань хэдэн хүүхдүүдээ өсгөж, мэргэжилтэй болгох гэж өдөр шөнөгүй ажиллаж байхыг нүдээрээ харж өссөн болхоор ч тэрүү үргэлж аав ээждээ баярлаж явдаг ч хэлж үзээгүй, аль болох нэмэр болохсон ядаж нэрмээс болохгүй байх юмсан гэж боддог болхоор эдний хүүхдүүдийн талаар сонсохоор хааяа уур хүрэх нь ч бий. Сүүлийн үед нас барсаны даатгалын мөнгөнөөс болж эцэг эхээ хөнөөсөн хэрэг мэдээгээр үе үе сонсогдох болж.. Тэр бүрт хүүхэдтэй болно гэхээс айх ч шиг...

Баахан юм бичээд байсан сүүлдээ өөрийнхөө хэлэх гэсэн гол санаагаа мартчихлаа хихи.. Ер нь бол гол санаа нь хүнээр хүн хийх хэцүү юмаа. Хүүхдүүдээ, баян хүн, боловсролтой хүн биш САЙН ХҮН болгож хүмүүжүүлээсэй л гэж бодох юмдаа. Би хэзээ ТОМ ХҮН болох бол гсн кккк

Чамаас сайхантай нь би учирч явсан

Чамаас сайхантай нь би учирч явсаан
Санахын зовлонд хүлэгдэн тарчилж
Салаа замын уулзвар дээр гэгэлзэн санааширч
Дурлалын шархаар зүрхээ гоёж
Дуугүйхэн дотроо мэгшиж үзсээн
Нэг нэгээр дуслах бороон дуслуудад гунигаа угааж
Нимгэн цагаан даашинзны хормойд сэтгэл зүүгдэж
Уруул дээрх инээмсэглэл чамруу урсаж
Уучлал эрэх намуухан хоолойг зүүдэндээ сонсож хоносоон
Чамаас сайхантай би учирч явсаан..

2011 - 5 - 30

Есөн сарын нэгээн гэж..

Есөн сарын нэгэн боллоо
Ерөөсөө бидний баяр даа..  гээд хүн бүхэн нүүр номон дээрээ хүүхдүүдийнхээ зургийг оруулчихаж. Үеийн нөхдийн хүүхдүүд сургууль цэцэрлэгт ороод том болцгоож ээ..

За тэр ч яахав, би чинь нэгдүгээр ангид хоёрдугаар улирлаас орж байсан болхоор надад дурсаад байх анхны есөн сарын нэгэн байхгүй ээ. Хичээлдээ нэг хоног явчихаад, маргаашнаас нь явахгүй гэж уйлсан (цэцэрлэгт явахгүй гээд уйлсан чинь явуулаагүй болхоор тэр аргаа дахиж хэрэгжүүлсэн) боловч газар аваагүй тул тэр чигээрээ 10н жил сурсан шд. Эхний өдөр нэг ногоон эрээн цамцтай явсанаа бүдэг бадаг санадаг юм. Хоёрдугаар эгнээний хамгийн эхний суудалд томоо бүлтгэр нүдтэй охинтой нэг ширээнд сууж билээ. Хүмүүс анх нэгдүгээр ангид есөн сарын нэгэнд ингээд тэгээд гээд ярихаар гүй ээ мөн атаархдаг байж билээ. Одоо ч атаархсаар байгаад дөжирсөөн хөөрхий :р

Энд ч 3н сарын 1нээс хичээл эхэлдэг, ямар баяр ёслол хийх биш.. Өнөөдөр нүүр номноос л хэний хүүхэд өсч гээд баахан зураг харж өөрийнхөө хөгширч байгааг мэдрэхэв шив.

Бага ангид байхад цээж бичиг бичиг дээрээ онц авбал ээжээр, муу авбал ааваар гарын үсэг зуруулдаг байлаа ккк.. Аавыг загнахгүй гэдгийг нь нэг юм мэдээд байсан юм байлгүй. Заримдаа гарын үсэг зуруулахаа мартчихвал ээжийн гарын үсгийг дуурайлгаж зурнаа бас кк, тэгээд баригдсан үгүйгээ санахгүй л байна ээ дээ энэ ой санамжийг дээ.. Бодвол баригдсан л байлгүй хөөрхий ккк..

Хажигмаа

Би ер нь их хажиг хүн л дээ. Нэмээд энд ирээд одоо тав дахь жилдээ ганцаараа шахуу амьдарч байгаа хүн одоо ямар болсон байх нь тодорхой биз. Эхний нэг жил дотуур байранд байсан болхоор л шахуу гээд байна л даа хэхэ. Ер нь хажиг, зожиг, ааш муутайгаа мэддэг хэрнээ ойрд ах эхнэртэйгээ ирэх бүрд бүр илүү их мэдрээд байна л даа.

Нэг муу жижиг умгар өрөөнд гурвуулаа долоо хонолоо. За тэгээд сүүлдээ нерв хөдлөөд, уур хүрээд, ядраад арай л гэж явууллаа. Жижигхэн өрөө болхоор орой ирээд орон дээрээ ч тааваараа хэвтэж чадахгүй, газраар унтахаар энд тэнд юм тулаад тэрэндээ нерв хөдлөөд баахан л юм боллоо. Сүүлдээ ч яршиг хойд туйлд очиж амьдардаг ч юмуу, хүн тоож ирэхгүй амар гэж бодохов дээ. Манай хоёр уг нь энд өөрсдийнхөө ажлаар ирж байгаа юм л даа. Гэхдээ хааяа хааяа миний урилгаар манайд уригдсан юм шиг аашилж уур хүргээд байлаа. Би ч өдөржин сургууль дээрээ байж ядарч орой 10 гэж хариад сайхан тэрийж хэвтээд амармаар байдаг, хэвтэх ч зай байхгүй хэцүүхэн л байлаа. Сүүлдээ ч би айлд байгаа юм шиг л юм боллоо.

Тэгээд өнөөдрийн энэ өндөрлөгөөс харахад ер нь уригдаж залагдаагүй бол мөр мөрөөрөө амьдарцгаасан нь л дээр гэж бодлоо доо ккк..

- Намайг чи шаналдаггүй гэж бодоо юу -

Намайг чи шаналдаггүй гэж бодоо юу
Намар болоход гунигладаггүй гэж санаа юу
Санаа алдан санааширдаггүй гэж сонсоо юу
Салхинд үгс дайж гансардаггүй гэж дуулаа юу

Тиймээ би мөсөн зүрхтэн
Тэгэхдээ чамд дурлаад хайлчихсан зүрхтэн
Дундуур дарсанд мансуурсан ч дурлал гуйдаггүй бардамхан
Дусал нулимсаар гомдол урлаад хайр гуйсан тэнэгхэн

Намайг чи харуусдаггүй гэж бодоо юу
Надад өгсөн итгэл таслаад шаналдаггүй гэж санаа юу
Хаврын шувуудад үнсэлтээ дайж хүлээдэггүй гэж сонсоо юу
Харанхуйд гуниг услаад дурсдаггүй гэж дуулаа юу

Тиймээ би чулуун зүрхтэн
Тэгэхдээ чамд дурлаад бутарчихсан зүрхтэн
Уруул дээр чинь үнэрээ үлдээгээд чамаас нисчихсэн бардамхан
Урсгал харцанд чинь хөл алдаад зүрхээ живүүлчихсэн тэнэгхэн

БМР 2012-06-05

Дээр үеийн блогоо ухаж эртний эдлэл олборлов.. За энэ үед ч бас л бичдэг байжээ бичдэг байж ккк

Зуны амралт

Зун цагаа гэж... Өнөө өглөө сэрсэн чинь утсанд хэт халуунаас болгоомжил гэсэн мэссэж ирсэн байна. Лаб-даа ирээд цаг агаар харсан чинь өдөртөө 35н градус гэнэ, муужирлаа.. Юун азтай гадуур дотуур гүйдэг ажилгүй юм бурхан минь гэж. Халуунд амь тэмцдэг болхоор нөгөө жижиг ганц өрөө чинь орой очиход саун шиг л байна. Ганц цонхтой болхоор салхи орохгүй, хаалгаа онгойлгохоор шумуул шаваад шөнөжин шумуул дуулж бүжиглээд би алгаа ташаад хонох юм болно. Ойрдоо унтаж байхдаа эйркон асааж унтраасаар байгаад өчигдөрөөс эхлээд хоолой хөндүүрлэсэн болно. Ямар ч байсан идээлээгүй байна гайгүй байлгүй гээд хүйтэн ус залгиад лаб-даа эйрконоо 25 градус дээр тавьчихаад сууж байна даа.

Энд ирээд таван жил болоход 2 жил нь зуны амралтаар гэрлүүгээ яваад үлдсэн 2 жилд нь дандаа дотооддоо далай уул гэх мэт явж байлаа. Нэг жилд нь яаснаа ч санахгүй байна. Гэтэл энэ жил МЗ маань юу болсын гэнэт хоёулаа Япон явж үзье гээд ид халуунаар 7н сарын 27-30нд яваад ирсэн шүү дээ. Ээ бурхан минь яасан ч хурц нартай газар юм. Далайн эрэг дээр цаг шахуу тоглоол гараад ирсэн чинь хөл гар түлэгдчихсэн. Нөгөө борлож өгдөггүй, ээжийн хэлдэгээр өлөн цагаан бөөс шиг хүний чинь хөл шортны ором гаргаад борлочихсон. Хар халуунд халуун рашаанд орж яваа бид хоёр шиг хүн цөөн байна лээ. Өвөл байсан бол гоё байхгүй юу гээд нэг цаг орон гаран суув. Гэхдээ сайхан ядаргаа тайлагдаад янзтай л болж байна лээ.
Жижиг сажиг газрууд нь англиар ярихгүй сайхан боди лангуэждаад л яваад байлаа. Харваас нүүрэн дээрээ ойлгохгүй байна гээд биччихсэн царайтай хоёр хүн байхад л хөөрхий японоор уйгагүй юм тайлбарлаад л хэлж өгөөд байдаг хүмүүс байна лээ. Бас над шиг богино шорттой явж байгаа хүн алга, гартаа урт ханцуйвчтай, урт юбкатай л яваад байх юм байна лээ. Эрчүүд нь цагаан срочик, хар өмдтэй би бүр сүүлдээ ажлаас нь тарааж өгдөг юм боловуу л гэж бодлоо. Инчоны онгоцны буудал дээр буусан чинь учиргүй мэддэг хэлээд бичсэн самбар, мэддэг хэлээр ярьсан хүмүүс гүй ээ мөн дотно санагдаж билээ. Тэгсэн МЗ хажуунаас энэ чинь бас гадаад хөөе гээд шоолоод байсан хэхэ.

Жижиг сажиг юмс

Хүмүүсийн блогоор дамжиж хэсэг блог уншиж суув. Ямар ч гоё бичдэг юм, яг хажууд суугаад ярьж өгч байгаа юм шиг.

Манай энд бас гайгүй 30аад градустай, борооны улирал энэ жил их оройтож байна гээд байгаа. Бороо орохгүй өнөө муу тариаланчид л хэцүүдэж байх шиг байна лээ.

Гэрээсээ хэт удаан хол байх чинь онцгүй юм байна. Сүүлдээ гэрлүү ярихаар ярих ч юм олдохоо байсан байна лээ, хамт байвал дагаж яваад шаль шаль гээд байдаг байсан чинь одоо бол за дараа ярья л гэдэг болсон.

Нээрээ бүтэнсайнд бассэйн ороод, яг ороод шүүгээгээ нээсэн чинь алчуураа авчраагүйгээ санадаг гэнэ дээ. Юу ч гэсэн ороод цаг шахуу эцтэлээ сэлж сэлж гарч ирээд бие үсээ сэнсэнд хатаасан гээд боддоо кк.. Үлдсэн усан дуслуудыг нь нойлын цаасаар арчиж нэг юм хатмар аядсан. Тэрний үр дүнд нэгдэхийн оройноос эхлээд хамар сэрвэгнээд өнөөдөр сайхан баргил хоолойтой болчихоод сууж байна. Өчигдөр уржигдар лагшин жоохон бүрхэг байсан хэрнээ эм авахаар эмийн сан орох гэхээр гайгүй болоод байхаар нь эм аваагүй. Орой тараад эмийн сан явсан чинь хаачихсан байна лээ. Аргаа бараад 24-ийн дэлгүүрээс эм авч уухав дээ. Тэр нэмэр болсон уу яасан өнөөдөр бол дажгүй л цоглог байна.

Жижиг хөлтэйн зовлон их юмаа. Пүүзийг бол хүчээр ч болтугай тааруулаад авчих юм. Гэтэл саяхан сандаал үзсэн чинь таардаг юм байхгүй, нэг бол захиалж тааруулж хийлгэнэ гээд бүр залхуу хүрээд бууж өгсөн. Тэгж байгаад тааруулж хийлгүүлдэг л байхдаа. Дээр нэг хөөрхөн пүүз байхаар нь өмсөөд үзсэн яг таарч байна шүү авдаг дээрээ тулсан чинь наадах чинь гадаа байсаар байгаад 2 хөл нь өөр өөр өнгөтэй болчихсон, үлдсэн нь 265 размер байгаа авах юмуу гэнээ. Би өмсч үзэж байхад эрэгтэй размер авахуу гээд байдаг гүй ээ мөн сийрэг толгойтой хүн ээ...

Зад мөрөөднө өө

Ойрын хэдэн саруудад ер нь сэтгэл гутралд хэт их автаад онцгүй байлаа. Байлаа ч гэж одоо ч нэг их сайжраагүй л байна. Угийн дотогшоо хүн, дээр нь өдөржин ганцаараа ярилцах ч хүн байхгүй, гэрлүү яриад тэртэй тэргүй асуудалтай байгаа хүмүүст би энд ганцаардаж үхэх гэж байна гэлтэй биш.. Саяхан нэг Mind Scan гээд апликэшн татаж аваад шалгаж үзсэн чинь сэтгэлзүйчид ханд гэж байна. Ер нь нилээн болохоо больж байгаа шинжтэй. Энэ янзаараа удаан явбал удахгүй галзуугийн эмнэлэгрүү ачигдах байх шүү хэхэ. Тэгээд ер нь одооноос сайхан мөрөөднөө гэж бодлоо. Уг нь нэг мөрөөдлийн дэвтэр авчихсан байгаа, хамт мөрөөдөгч этгээдтэй тэгж тухтай мөрөөдөх зав ерөөсөө олдохгүй юм ганцаараа л мөрөөдөхөөс.

Эхний мөрөөдөл бол удахгүй (хэзээ нь тодорхойгүй л дээ) амьдрах гэр байгаа юм. Хоёр сонголт байгаагийн нэг нь зүгээр байр, нөгөөх нь хаус (хашаа байшин).

1. Байрны хувьд бол 10-15 давхарын хооронд байвал зүгээр санагдаад байгаа. Учир нь 10-аас доод давхарынх гаднах шуугиан их, 15-аас дээд давхар болохоор өндөр байшингууд бага зэрэг байнга ганхдаг тул эрүүл мэндэд муу гэж нэг нэвтрүүлгээр гарч байсан санагдаад байна. Зочны өрөө нь шалнаас тааз хүртэл том цонхтой, цэлгэр хэдхэн цэвэрхэн тавилгатай. Ханандаа гэр бүлийн зураг өлгөнө. Саяхан фб-д билүү дээ хананд зураг өлгөх хэдэн санаанууд яваад байсан тэндээс таалагдсан санаагаа сонгоод нэмээд өөрийнхөө саналаа нэмчихнэ. Нэг өрөө нь ном унших өрөө, ханаараа дүүрэн номын тавиуртай. Одоохондоо тавиур дүүргэх ном байхгүй ч гэсэн бага багаар нэмж байтал болох байлгүй. Нөгөө өрөөнд нь нэг төгөлдөр хуур, хийл тоглож сурахаараа орж орилуулж байх зориулалттай. Яваандаа тэр өрөөнд өөр юм нэмж магадгүй. Үлдсэн нэг нь унтлагын өрөө.

2. Хашаа байшингийн хувьд нэг юмуу хоёр давхар хөөрхөн байшинтай. Хоёр давхар байвал дээд давхартаа номын өрөө, төгөлдөр хуураа байрлуулах өрөө гээд хоёр өрөөтэй. Доод давхартаа бусад өрөөнүүд байрлана. Гадаа талбайгаа сайхан зүлэгжүүлээд, МЗ-ийн дуртай жимсний моднууд, миний дуртай сакура цэцгийн мод тарьчихна. Гадаалаад суух зориулалттай саравчтай байна даа. Гэрээс 10-15 минутын зайнд нэг нууртай. Хэт ойрхон байвал гэрээр дүүрэн шумуул болох байх гээд бага зэрэг зайтай байхад гэмгүй гэж бодсон. Яваандаа нэмэгдэх зүйлс гарч ирэх байх.  

Битгий үзэн ядаарай

Хайрын үгс холдон харанхуйд гиюүрэх өдрүүдэд

Хөгжилтэй инээд цангинуулсан хонгорхон хархүүд алдарсан сэтгэлийг минь

Бүлээн уруул хацар шүргэх мөчид ч хөнгөхөн догдлох

Бүсгүй хонгор аалийг минь битгий үзэн ядаарай

Зулзаган модод нахиагаа нээх хаврын гэгэлгэн өдрүүдэд
Зураг шиг гэгээхэн хайрыг амласан сэтгэлд урвасан зүрхийг минь
Ялдамхан зан ядам хуруунд зүүлгэсэн бөгжинд хүлэгдэх
Яруухан, яаруухан мөрөөдлийг минь битгий үзэн ядаарай...


БМР 2010-10-16

Дахиж би дурлахгүй

Дахиж би дурлахгүй

Давстай, чихэртэй хайрын үгсэнд чинь мансуурахгүй

Дуулаад л, уйлаад л чамайг шөнөжин дурсахгүй

Халбага халбагаар өгөх харууслын дарсанд чинь шунахгүй

Халуухан тэврэлтэнд чинь хайлаад хагацлын далайд живэхгүй

Дахиж би дурлахгүй
Зуун зуун дурсамжаа зуугаад яваач гэж шувуудын хойноос хашгирахгүй
Зулзган модод нахиалахад зүүдэндээ догдлон сэрэхгүй
Гомдолын үгсээ зурвасаар дайгаад голыг чинь зурж дахиж өвтгөхгүй
Гоёж гоодон дэргэд чинь дэрвэж харыг чинь төрүүлж харцыг чинь татахгүй

Дахиж би дурлахгүй..


2011-1-24
БМР