Хажигмаа

Би ер нь их хажиг хүн л дээ. Нэмээд энд ирээд одоо тав дахь жилдээ ганцаараа шахуу амьдарч байгаа хүн одоо ямар болсон байх нь тодорхой биз. Эхний нэг жил дотуур байранд байсан болхоор л шахуу гээд байна л даа хэхэ. Ер нь хажиг, зожиг, ааш муутайгаа мэддэг хэрнээ ойрд ах эхнэртэйгээ ирэх бүрд бүр илүү их мэдрээд байна л даа.

Нэг муу жижиг умгар өрөөнд гурвуулаа долоо хонолоо. За тэгээд сүүлдээ нерв хөдлөөд, уур хүрээд, ядраад арай л гэж явууллаа. Жижигхэн өрөө болхоор орой ирээд орон дээрээ ч тааваараа хэвтэж чадахгүй, газраар унтахаар энд тэнд юм тулаад тэрэндээ нерв хөдлөөд баахан л юм боллоо. Сүүлдээ ч яршиг хойд туйлд очиж амьдардаг ч юмуу, хүн тоож ирэхгүй амар гэж бодохов дээ. Манай хоёр уг нь энд өөрсдийнхөө ажлаар ирж байгаа юм л даа. Гэхдээ хааяа хааяа миний урилгаар манайд уригдсан юм шиг аашилж уур хүргээд байлаа. Би ч өдөржин сургууль дээрээ байж ядарч орой 10 гэж хариад сайхан тэрийж хэвтээд амармаар байдаг, хэвтэх ч зай байхгүй хэцүүхэн л байлаа. Сүүлдээ ч би айлд байгаа юм шиг л юм боллоо.

Тэгээд өнөөдрийн энэ өндөрлөгөөс харахад ер нь уригдаж залагдаагүй бол мөр мөрөөрөө амьдарцгаасан нь л дээр гэж бодлоо доо ккк..

- Намайг чи шаналдаггүй гэж бодоо юу -

Намайг чи шаналдаггүй гэж бодоо юу
Намар болоход гунигладаггүй гэж санаа юу
Санаа алдан санааширдаггүй гэж сонсоо юу
Салхинд үгс дайж гансардаггүй гэж дуулаа юу

Тиймээ би мөсөн зүрхтэн
Тэгэхдээ чамд дурлаад хайлчихсан зүрхтэн
Дундуур дарсанд мансуурсан ч дурлал гуйдаггүй бардамхан
Дусал нулимсаар гомдол урлаад хайр гуйсан тэнэгхэн

Намайг чи харуусдаггүй гэж бодоо юу
Надад өгсөн итгэл таслаад шаналдаггүй гэж санаа юу
Хаврын шувуудад үнсэлтээ дайж хүлээдэггүй гэж сонсоо юу
Харанхуйд гуниг услаад дурсдаггүй гэж дуулаа юу

Тиймээ би чулуун зүрхтэн
Тэгэхдээ чамд дурлаад бутарчихсан зүрхтэн
Уруул дээр чинь үнэрээ үлдээгээд чамаас нисчихсэн бардамхан
Урсгал харцанд чинь хөл алдаад зүрхээ живүүлчихсэн тэнэгхэн

БМР 2012-06-05

Дээр үеийн блогоо ухаж эртний эдлэл олборлов.. За энэ үед ч бас л бичдэг байжээ бичдэг байж ккк

Зуны амралт

Зун цагаа гэж... Өнөө өглөө сэрсэн чинь утсанд хэт халуунаас болгоомжил гэсэн мэссэж ирсэн байна. Лаб-даа ирээд цаг агаар харсан чинь өдөртөө 35н градус гэнэ, муужирлаа.. Юун азтай гадуур дотуур гүйдэг ажилгүй юм бурхан минь гэж. Халуунд амь тэмцдэг болхоор нөгөө жижиг ганц өрөө чинь орой очиход саун шиг л байна. Ганц цонхтой болхоор салхи орохгүй, хаалгаа онгойлгохоор шумуул шаваад шөнөжин шумуул дуулж бүжиглээд би алгаа ташаад хонох юм болно. Ойрдоо унтаж байхдаа эйркон асааж унтраасаар байгаад өчигдөрөөс эхлээд хоолой хөндүүрлэсэн болно. Ямар ч байсан идээлээгүй байна гайгүй байлгүй гээд хүйтэн ус залгиад лаб-даа эйрконоо 25 градус дээр тавьчихаад сууж байна даа.

Энд ирээд таван жил болоход 2 жил нь зуны амралтаар гэрлүүгээ яваад үлдсэн 2 жилд нь дандаа дотооддоо далай уул гэх мэт явж байлаа. Нэг жилд нь яаснаа ч санахгүй байна. Гэтэл энэ жил МЗ маань юу болсын гэнэт хоёулаа Япон явж үзье гээд ид халуунаар 7н сарын 27-30нд яваад ирсэн шүү дээ. Ээ бурхан минь яасан ч хурц нартай газар юм. Далайн эрэг дээр цаг шахуу тоглоол гараад ирсэн чинь хөл гар түлэгдчихсэн. Нөгөө борлож өгдөггүй, ээжийн хэлдэгээр өлөн цагаан бөөс шиг хүний чинь хөл шортны ором гаргаад борлочихсон. Хар халуунд халуун рашаанд орж яваа бид хоёр шиг хүн цөөн байна лээ. Өвөл байсан бол гоё байхгүй юу гээд нэг цаг орон гаран суув. Гэхдээ сайхан ядаргаа тайлагдаад янзтай л болж байна лээ.
Жижиг сажиг газрууд нь англиар ярихгүй сайхан боди лангуэждаад л яваад байлаа. Харваас нүүрэн дээрээ ойлгохгүй байна гээд биччихсэн царайтай хоёр хүн байхад л хөөрхий японоор уйгагүй юм тайлбарлаад л хэлж өгөөд байдаг хүмүүс байна лээ. Бас над шиг богино шорттой явж байгаа хүн алга, гартаа урт ханцуйвчтай, урт юбкатай л яваад байх юм байна лээ. Эрчүүд нь цагаан срочик, хар өмдтэй би бүр сүүлдээ ажлаас нь тарааж өгдөг юм боловуу л гэж бодлоо. Инчоны онгоцны буудал дээр буусан чинь учиргүй мэддэг хэлээд бичсэн самбар, мэддэг хэлээр ярьсан хүмүүс гүй ээ мөн дотно санагдаж билээ. Тэгсэн МЗ хажуунаас энэ чинь бас гадаад хөөе гээд шоолоод байсан хэхэ.